Joost was verslaafd aan cannabis en had veel nachtmerries en herbelevingen uit zijn jeugd. Dit ging niet meer samen met zijn werk en hij kwam thuis te zitten. Omdat hij weer aan het werk wilde, stopte hij met cannabis en deed een poging tot re-integratie. Helaas mislukte dat en Joost viel terug.
Via het UWV kwam hij terecht bij Ruischcoaching en zijn coach Géri Schipper. Hij ging in behandeling bij verslavingskliniek Castle Craig in Schotland, maar keerde na drie weken terug naar huis vanwege heimwee. Wel bleef hij in behandeling. Joost: ‘Ik had al heel lang slaapproblemen. Ik sliep geen nacht goed en dat beïnvloedde mijn leven. Ik blowde veel, vooral om mezelf te verdoven. Maar de verslaving had net zo veel invloed op mij als het slechte slapen. Nadat ik in herstel kwam voor mijn cannabisverslaving, pakte ik ook de PTSS, die ik blijkbaar had, aan. Ik had al een vermoeden, maar toen ik nuchter werd, werd dat pas echt duidelijk. Ik onderging verschillende therapieën, eerst stabiliteitstraining en toen EMDR. Samen met medicatie werkte dit en ik begon weer normaal te slapen.’
Nog goed contact
Het traject dat Joost volgde bij Ruischcoaching en Géri duurde bijna drie jaar. Het begon met een Sociale Activeringstraining waarbij Joost vrijwilligerswerk deed. ‘Ik werkte als een soort activiteitenbegeleider met verstandelijk gehandicapten. Het was enorm dankbaar werk en ik hoopte dat ik daarin verder kon. Uiteindelijk bleek dat dit niet ging in verband met mijn vooropleiding en dat er onduidelijkheid was over vacatures. Heel jammer, maar ik heb geaccepteerd dat daar geen toekomst in zat.’
Géri: ‘We keken toen gaan of het mogelijk was om Joost zijn oude vak weer te laten beoefenen. Hij was vrachtwagenchauffeur, maar zijn groot rijbewijs en code 95 waren verlopen. Via een vroegere collega van Joost kwamen we uit bij een bedrijf dat stond te springen om goede chauffeurs. Zij waren bereid hem een proefplaatsing te geven met uitzicht op een halfjaarcontract. Ondertussen zou Joost alle opleidingen doen om weer een chauffeurspas te krijgen, maar dat ging niet zonder slag of stoot. Afspraken werden slecht nagekomen en hij reed in veel te kleine vrachtwagens voor zijn lengte. Uiteindelijk kwam het met medewerking van het UWV allemaal goed. Ik denk dat dat ook wel goed was voor Joost, om leren gaan met tegenslagen en ze zelf oplossen. Joost is inmiddels al even uitbehandeld bij mij, maar we hebben af en toe nog contact. Een tijd terug kreeg ik een appje van hem, dat hij op eigen houtje een nieuwe baan heeft gezocht. Dat maakte me trots, aangezien ik weet hoe groot die stap voor hem moet zijn geweest.’
Genieten
Joost werkt nu bij een fijn bedrijf, krijgt financieel alles op de rit en geniet van zijn gezin. ‘Over zes maanden is alles financieel weer rechtgetrokken. Ook op mijn werk gaat het goed. Ik heb mijn eigen vrachtwagen die op maat is voor mijn lengte. Met 2,09 meter is dat wel nodig. Mijn huidige baas is zelf 1,95 meter dus die begrijpt mij wel. Met mijn gezin wil ik nu vooral de dingen gaan doen die we acht jaar lang niet konden. Genieten van vakanties bijvoorbeeld. Ik verzette mezelf best vaak in het begin van het traject, maar telkens als ik daar doorheen kwam dan veranderden er dingen. In het begin van mijn herstel had ik het soms nog moeilijk als ik ergens wiet rook, maar nu doet het me bijna niks meer en bedenk ik me dat ik heel hard gewerkt heb om te komen waar ik nu ben. Dat ga ik niet meer opgeven.’
*De naam van Joost is gefingeerd
Tekst Demi Rutten
