Alex van der Borden was bijna twee jaar cliënt bij Ruischcoaching. ‘Op mijn zestiende begon ik met het gebruiken van alcohol en drugs. In het begin ‘recreatief’, maar dit werd al snel meer. Toen ik achttien was, ging ik uit huis met een gokverslaving. Op een gegeven moment snoof ik elke dag vijf gram speed en dronk ik twee flessen sterke drank.’ Nadat hij van zijn vrouw gescheiden was en zijn zoon alleen nog maar onder begeleiding mocht zien, besloot Alex dat er iets moest veranderen.
Werken aan herstel
‘Het spookte al langer door mijn hoofd dat het niet goed ging, maar ik verzon steeds een andere smoes. Ik begon met detoxen, meerdere keren, maar dat was niet genoeg. Ik had echt hulp nodig. Via iemand anders die aan het detoxen was kwam ik bij verslavingskliniek Castle Craig in Schotland terecht, daar ben ik 13,5 week geweest.’ Uiteindelijk meldde Alex zichzelf via het UWV bij Ruischcoaching aan. ‘Toen ik begon had ik een enorm minderwaardigheidscomplex en geen verantwoordelijkheidsgevoel. Mijn coach Liesbeth van den Brink heeft me ontzettend goed geholpen.’
Liesbeth: ‘Toen Alex binnenkwam had hij zowel financiële als psychische problemen. Samen stoomden we hem, door middel van twee trajecten, klaar voor zijn terugkeer in de maatschappij.’ Het eerste traject was om zijn leven weer op orde te krijgen door bijvoorbeeld te werken aan zijn eigenwaarde en verantwoordelijkheidsgevoel. Toen dit goed ging kwam stap twee: solliciteren en een baan vinden. ‘Dit heeft Alex erg goed gedaan, hij was erg uitgesproken en gemotiveerd’, vertelt Liesbeth. ‘Bovendien werd hij zich steeds meer bewust van zichzelf en de vooruitgang die hij boekte. ‘Hoe sta ik erin?’ was een vraag die hij zichzelf continu stelde. Ook het 12 stappenprogramma was een belangrijk onderdeel van zijn traject.’
Eindelijk volwassen
Alex is nu al een tijdje klaar bij Ruischcoaching en het gaat erg goed met hem. Samen met Liesbeth heeft hij een baan gevonden, maar later merkte hij dat hij iets zocht met meer uitdaging. ‘Dankzij de hulp en wijze lessen vond ik zelfstandig een nieuwe baan.’ Daar is Liesbeth trots op: ‘Soms moet je er eerst achter komen dat je iets niet leuk vindt, voordat je bij het juiste terecht komt. Dat heeft hij goed gedaan.' Naast een leuke baan heeft Alex ook weer goed contact met zijn zoon. ‘Ik heb weer verantwoordelijkheidsgevoel. Hierdoor kan ik er weer zijn voor mijn zoon wanneer hij bijvoorbeeld ziek is, ik doe eindelijk wat ik moet doen. Het contact met mijn zoon, familie en vrienden is weer hersteld en daar ben ik heel blij mee. Door alle oefeningen en vooral het vele herhalen ben ik geworden zoals ik nu ben. Toen ik pas uit de kliniek was leek ik net een klein kind, door mijn verslaving had ik in zoveel dingen een achterstand opgelopen. Vooral op sociaal vlak. Maar net zoals je bij een klein kind oefeningen blijft herhalen, zo werkte dat bij mij ook. Ik ben tevreden en blij met mijn leven. Na 45 jaar kan ik eindelijk zeggen dat ik volwassen ben geworden én heel gelukkig ben.’
Tekst: Anne van Egeraat
