Beau (32) merkte op zijn 27e dat hij een cannabisverslaving had. ‘Mijn eerste joint rookte ik toen ik dertien was en langzaam door de jaren heen werd het mijn compagnon. Totdat ik merkte dat ik geforceerd gebruikte en dat het eigenlijk veel meer was dan ik wilde.’ Hij kwam in herstel via zijn psycholoog die hem behandelde voor zijn depressie. ‘Hij wilde me niet verder helpen als ik niet kon stoppen.’ Beau werd doorverwezen maar miste (mede door zijn depressie) de motivatie om te stoppen. Daarnaast kwam hij ook moeilijk in herstel doordat de zorgverzekering de opname niet dekte. ‘Na een intake kwam in de review naar voren dat ze me niet gingen opnemen. Toen kwam Corona en werd mijn aanvraag weer geweigerd. Ik verloor alle hoop. Mijn moeder heeft toen een brandbrief geschreven aan een psychiater van de instelling. Ik mocht opnieuw op intake en toen hadden ze wel plek voor me. Die actie, en de wetenschap daarna dat ik mocht komen, zorgde ervoor dat ik zelf ook actief aan mijn herstel wilde werken.’
Op weg naar herstel
In de kliniek gaf ik aan bij mijn counselor dat ik wilde nadenken over mijn vervolg carrière. Ik was werkzaam in de internationale recruitment, maar zat al lange tijd in de ziektewet. Ik wilde graag praten over mijn mogelijkheden en de counselor bracht me in contact met Ruischcoaching voor een traject. Beau kwam op intake en voelde zich er direct thuis. ‘Voordat Marian ging zitten, wist ik dat ik op de juiste plek zat. De ruimte, de kaartjes van oud cliënten aan de muur, alles wat ik zag straalde begrip en veiligheid uit.‘
Ben werd de coach van Beau. Ben hielp Beau tegen zichzelf te beschermen om niet te snel te willen re-integreren. Ben: Beau had naast zijn verslavingsproblematiek ook ernstig depressieve klachten. Hij kwam de deur niet uit en had een klein sociaal netwerk. De eerste keer dat hij bij mij kwam vroeg ik hem wat ik voor hem kon betekenen. Beau sloot zijn ogen, zoals hij wel vaker deed, en zei: ‘Leer mij weer te leven’. Een groot gedeelte van zijn traject zijn we bezig geweest hem psychisch en emotioneel wat weerbaarder te maken. De belangrijkste taak was om Beau in zijn herstel zo te begeleiden dat hij zo min mogelijk kans had op terugval.’ Beau werkt nu in een sportcentrum als schoonmaker. Vier a vijf keer per week werkt hij daar een aantal uren, en dat is prettig. ‘Het doet me goed, het helpt dat ik een weekstructuur heb, mijn vrije tijd is me meer waard en ik ben actiever. Ruischcoaching is mijn partner in herstel en re-integratie. Marian en Ben hebben een beschermende rol daarin gespeeld waarbij ik kon checken of het oké is wat ik doe. Marian is bijvoorbeeld ook mee geweest naar mijn werkgever en Ben hielp me met het contact met het UWV. Dat zijn dingen waarbij ik nog steeds spanningen ervaar. Daarin krijg ik dan ondersteuning.’
De toekomst
Het werk wat Beau nu doet is een onderdeel van het Werkfit traject van Ruischcoaching en wordt bekostigd door het UWV. Hierna gaat Beau het Naar Werk traject in. Dan wordt besproken welk werk hij kan doen wat meer bij hem past. Beau gelooft dat hij klaar is voor deze volgende stap: ‘Ik voel meer vertrouwen. Ik heb eindelijk weer motivatie en interesse, ik heb meer capaciteit en ben actiever.’ In dit naar-werk traject worden meer concrete plannen in gang gezet. Ben: ‘Dan gaan we naar vacatures kijken, sollicitatiegesprekken oefenen, en behandelen we vragen als hoe je om moet gaan met het stigma tijdens zo’n gesprek. Uiteindelijk moet dit resulteren in een baan die passend is.’ Of Ben zijn coach blijft, is nog niet duidelijk. Ben: ‘Ik ben benieuwd naar zijn volgende stap. Beau is een ambitieuze intelligente jongen en hij is van ver gekomen. Ik heb hem zijn hele vorige traject bijgestaan. Soms is het goed om te zeggen: voor deze vragen ga ik naar iemand anders.’
