Op 11 september vond onze jaarlijkse teamdag plaats bij Ruisch Coaching. Een dag waar we ieder jaar naar uitkijken, omdat hij draait om datgene wat ons werk en ons mens-zijn draagt: verbinding.
We startten met samen zijn. Met activiteiten doen die ons uit het hoofd halen. Met elkaare echt ontmoeten. Tijd nemen om verhalen te delen die je in de hectiek van alledag soms niet hoort. Het zijn die momenten van oprechte aandacht die maken dat je niet alleen collega’s bent, maar ook verbonden mensen.
Waarom dit belangrijk is voor ons team
Coaches werken dagelijks met verhalen die vaak rauw, kwetsbaar en confronterend zijn. Om dat werk goed te kunnen doen, is het essentieel dat wij zelf stevig staan, ons veilig voelen en elkaar vertrouwen. Want alleen als wij als team in verbinding zijn, kunnen we ook écht in verbinding zijn met de mensen die we begeleiden.
Een teamdag is dus geen uitje tussendoor. Het is onderhoud aan ons fundament. Samen lachen, stil worden, spiegelen, delen: het zijn bouwstenen van de sociale samenhang die ons elke dag sterker maakt.
Zo binnen, zo buiten
Wat we binnen ons team oefenen, is precies wat we van betekenis vinden voor onze cliënten die in herstel zijn van een verslaving.
Herstel is geen soloreis. Het vraagt moed om je verhaal te vertellen. Het vraagt veiligheid om eerlijk te zijn over vallen en opstaan. En het vraagt mensen om je heen die niet oordelen, maar naast je blijven staan.
Dat is waarom “zo binnen, zo buiten” voor ons zoveel betekent. De manier waarop wij als collega’s met elkaar omgaan, weerspiegelt hoe we met cliënten werken.
-
Luisteren om te begrijpen, niet om te antwoorden.
-
Elkaar ruimte geven, ook als iemand het moeilijk heeft.
-
Het gewone; samen een kop koffie drinken of een wandeling, net zo belangrijk maken als de grote gesprekken.
Diezelfde houding nemen we mee in ieder traject. Want herstel is geen rechte lijn, maar een weg van vallen, opstaan, delen en opnieuw proberen.
Wat we leren van verbinding
Tijdens de teamdag werden we er opnieuw aan herinnerd: verbinding is niet vanzelfsprekend, je moet het voeden. Het vraagt dat je je eigen masker even afzet. Dat je niet alleen vertelt wat goed gaat, maar ook wat je lastig vindt.
Voor cliënten geldt hetzelfde. Herstel begint waar iemand weer durft te laten zien wat er vanbinnen speelt. En dat lukt pas als er buiten hem of haar een veilige bedding is.
Daar ligt onze rol als coaches. Niet om iemand te fixen, maar om te laten ervaren: je staat er niet alleen voor.
Een dag die blijft hangen
11 september was een dag vol warmte, plezier en betekenis. Een dag die ons als team weer dichter bij elkaar bracht. En een dag die ons opnieuw liet zien dat herstel niet iets is wat je ‘geeft’ of ‘doet’, maar iets wat je samen bent.
We sloten af met het gevoel dat dit precies is waar Ruisch Coaching voor staat: samen onderweg, met menselijkheid en moed als kompas. Het was niet zomaar een teamdag, het was een herinnering aan wat ons werk in de kern zo waardevol maakt.
