Verslaving op de werkvloer is geen uitzondering. Het speelt in ieder bedrijf, in iedere organisatie. Of je nu in de zorg werkt, in het onderwijs, de techniek, of op kantoor. Overal zijn mensen die worstelen met middelengebruik. Soms zichtbaar of merkbaar maar vaak stil, verborgen achter schaamte. Achter angst voor gezichtsverlies of zelfs baanverlies.
Achter verslavingsgedrag zit altijd een verhaal. Pijn die wordt weggedrukt. Trauma dat nog geen plek heeft gekregen. Stress die zich opstapelt. Een manier van overleven in een leven dat te veel is.
Verdoven wordt op den duur, in plaats van een tijdelijke onderdrukking, een dagelijks ritueel.
Alcohol voor het werken of teveel de avond er voor. Een snuifje om de hectiek vol te houden, tijdens de pauze. Een jointje in de auto wanneer je weer naar huis rijdt, om even stoom af te blazen.
De cijfers liegen er niet om. Trimbos en TNO signaleren een duidelijke toename in riskant middelengebruik op de werkvloer. Waar een paar jaar geleden 1 op de 10 medewerkers als risicodrinker werd gezien, is dat volgens de meest recente cijfers inmiddels opgelopen tot 1 op de 6. En dan hebben we het nog niet over drugsgebruik of medicatieverslaving.
Verslaving is vaak niet het klassieke beeld van iemand die volledig ontspoort is.
Wat wij vaak zien is de nog net, redelijk functionerende medewerker die innerlijk uitgeput is. Die zichzelf op de been houdt met ‘een beetje hulp’. Totdat het niet meer gaat. Tot de impact op het functioneren zichtbaar word en het risico duidelijk: verminderde concentratie, verhoogd ziekteverzuim, fouten, conflicten. Maar het echte risico? Is het zwijgen.
Want zolang verslaving een taboe blijft, blijft de drempel hoog om hulp te vragen. Terwijl de behoefte er wel is. Wat we nodig hebben, is een cultuur waarin het veilig is om te zeggen: ik struggle. Waarin mensen het gesprek durven openen, niet met oordeel, maar met aandacht en er ruimte is voor menselijkheid.
Of verslaving nu een genetische component heeft, of voortkomt uit coping, het doet ertoe. Het heeft impact. En het verdient aandacht en erkenning. Zodat de weg naar herstel geopend kan worden.
Bij Ruisch Coaching helpen we bedrijven om dit gesprek te voeren. Om verslaving bespreekbaar te maken. Omdat ieder mens het verdient om gezien te worden. Ook in de schaduw.
